Jednym z kluczowych wymagań dla osób ubiegających się o zatrudnienie w opiece nad seniorami w Niemczech jest co najmniej podstawowa znajomość języka niemieckiego. Oczywiście im wyższe umiejętności językowe, tym więcej ofertodawca/klient jest gotów zapłacić za usługi danej opiekunki/danego opiekuna. Określa się to na podstawie międzynarodowej tabeli. Należy mieć tego pełną świadomość i podejść do sprawy poważnie, gdyż na pewno będzie to zweryfikowane podczas rozmowy kwalifikacyjnej. Wyuczone na pamięć regułki i jakiekolwiek próby zatajenia realnej znajomości języka na pewno zawiodą. Jeśli mamy problem z właściwym ocenieniem własnych umiejętności językowych, poprośmy o to osobę dobrze znającą język niemiecki. Poniżej uproszczona charakterystyka poziomów znajomości języka:
-
poziom podstawowy: osoba zna podstawowe słówka i zwroty w języku obcym; umie się przedstwić w kilku prostych zdaniach, przywitać, pożegnać, zasygnalizować problemy ze zrozumieniem
-
poziom komunikatywny: osoba potrafi komunikować się w języku obcym w prostych sytuacjach życia codziennego (np. zamówić jedzenie w restauracji, zapytać o drogę, zrobić zakupy, prowadzić rozmowę na tematy życia codziennego)
-
poziom dobry: osoba potrafi komunikować się w języku obcym praktycznie we wszystkich sytuacjach z wyjątkiem języka fachowego (np. medycznego), wypowiada się swobodnie i płynnie, ma bogate słownictwo i opanowane podstawowe zasady gramatyki i fonetyki.
-
poziom bardzo dobry: osoba potrafi komunikować się w języku obcym we wszystkich sytuacjach także z uwzględnieniem języka fachowego (np. medycznego), wypowiada się swobodnie i płynnie, ma bogate słownictwo i opanowaną większość lub wszystkie zasady gramatyki i fonetyki.
Przygotowując się do rozmowy kwalifikacyjnej w języku niemieckim pamiętajmy, że najważniejsze jest rozumienie i mówienie. Nie można bać się mówić. Czytanie, pisanie, gramatyka i wymowa są drugorzędne. Należy możliwie szybko odpowiadać na pytania bez długiego zastanawiania się. Ważne, aby uczyć się tzw. "żywego języka", a nie tylko gotowych formułek z internetu lub rozmówek.
Istnieje także kanon tematów, które poruszają rekruterzy. Na pewno trzeba umieć się przedstawić, opowiedzieć o swoich zainteresowaniach, o rodzinie, o swoich cechach charakteru. Pomocna okaże się także znajomość słownictwa z zakresu gospodarstwa domowego (nazwy pomieszczeń, mebli, sprzętów domowych, prac domowych), opisywania najbliższego otoczenia (pytanie o drogę, nazwy budynków użyteczności publicznej, środków lokomocji, sklepów) czy podstawowych zagadnień pielęgnacyjnych (nazwy chorób, dolegliwości, sprzętów rehabilitacyjnych).
Rzeczą najważniejszą jest jednak gotowość do rozwoju językowego i przyswajania nowej wiedzy. Czasem osoby wyjeżdżające wielokrotnie i posiadające wieloletnie doświadczenie nie osiągają takiego wynagrodzenia jak osoby z mniejszym doświadczeniem, ale lepiej mówiące w języku obcym, bardziej otwarte, komunikatywne i chętne do nauki, nieżależnie od swojego wieku. Warto zatem we własnym zakresie uczyć się języka niemieckiego. Na rynku dostępne są rozmaite materiały: słowniki, rozmówki, podręczniki, fiszki i wiele innych. Nie zaszkodzi zapisać się na kurs językowy lub skorzystać z usług doświadczonego korepetytora. W internecie dostępne są też blogi i filmiki edukacyjne dla opiekunek/opiekunów. Bardzo skuteczne jest także uczenie się poprzez słuchanie niemieckich piosenek, oglądanie telewizji i słuchanie radia.
Bez wątpienia najlepszą metodą jest jednak wyjazd i konfrontacja z żywym językiem w Niemczech. Wykorzystujmy zatem każdą okazję, aby dużo rozmawiać, będąc już na miejscu. Podopieczni i ich rodziny bardzo życzliwie podchodzą do opiekunek/opiekunów, widząc u nich chęć rozwoju językowego i chętnie służą pomocą w nauce ich języka.
