Jedną z najcięższych chorób, z jaką zmagają się podopieczni oraz ich opiekunowie jest bez wątpienia nowotwór. Z racji tego, iż komórki rakowe mogą powstawać w zasadzie we wszystkich tkankach i organach ludzkiego organizmu, istnieje wiele rodzajów nowotworów. Do najczęstszych nowotworów zalicza się: rak piersi, rak prostaty, rak płuc, białaczka, rak wątroby. Początkowe stadium rozwoju komórek rakowych często przebiega u pacjentów bez jakichkolwiek symptomów, co znacznie opóźnia diagnozę i obniża skuteczność późniejszego leczenia. U chorych na raka jednym z ważniejszych czynników decydujących o możliwości całkowitego wyleczenia jest czas. Im szybciej rak zostanie zdiagnozowany, tym większe szanse pacjent ma na przeżycie.
Opiekunka lub opiekun, którego podopieczny chory jest na nowotwór, powinien otrzymać od rodziny pacjenta kompleksową informację na temat stanu zdrowia podopiecznego. Powinna ona zawierać: diagnozę lekarza wraz z wszelkimi wskazówkami co do zmiany trybu życia codziennego, informację dotyczącą stadium nowotworu oraz formę leczenia. Do najczęstszych metod zapobiegania dalszemu rozwojowi nowotworu złośliwego i prób jego wyleczenia należą chemioterapia i radioterapia. Jeśli dany nowotwór kwalifikuje się do leczenia chirurgicznego, przeprowadzona może zostać operacja, której celem jest usunięcie całości bądź części złośliwego guza. Osobom chorującym na raka przepisywane są leki, które mają na celu zmniejszenie działań ubocznych chemioterapii i radioterapii m.in.: znaczna utrata wagi, brak apetytu, wymioty, wypadanie włosów czy silne osłabienie organizmu. Istotnym jest, aby opiekun/opiekunka zapoznał/a się dokładnie ze sposobem i częstotliwością dawkowania leków zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego. Kolejnym ważnym elementem jest wnikliwe obserwowanie podopiecznego oraz informowanie jego rodziny i/lub lekarza o każdej zmianie w wyglądzie, samopoczuciu, nastroju podopiecznego. Często informacje, które na „pierwszy rzut oka” wydają się mało znaczące, mogą okazać się kluczowe i wskazywać na regresję nowotworu lub na dalsze postępowanie choroby.
Koncentrując się na temacie osób chorych na nowotwór nie można zapomnieć o zdrowej, wyważonej diecie, zawierającej wszystkie niezbędne składniki odżywcze. Posiłki, które przygotowywać będzie osoba dbająca o podopiecznego, powinny znajdować się we wcześniej skonsultowanym z lekarzem menu. Ważne jest unikanie nadmiernej ilości cukru i tłuszczu. Posiłki powinny składać się głównie z warzyw, chudego nabiału i chudego mięsa. U chorych poddawanych chemioterapii, bardzo często występuje brak apetytu. Opiekun/opiekunka może wtedy spróbować podawać choremu mniejsze porcje lub rzadziej podawać posiłki. Istotne jest, aby wszelkie wątpliwości na bieżąco konsultować, w pierwszej kolejności z klientem, a później także z firmą.
Należy także pamiętać o stałym wsparciu psychicznym pacjenta. Jak podczas każdej poważnej choroby, pomoc osób z najbliższego otoczenia może wpływać na lepsze samopoczucie osoby chorej. Opiekun/opiekunka mogą pomóc podopiecznemu w pozytywnym myśleniu, które jest niezwykle znaczące w zmaganiu się z chorobą. Aktywizowanie chorego do życia, wspólne zajęcia, dotrzymywanie towarzystwa czy rozmowa sprawić mogą, że na twarzy podopiecznego zagości uśmiech, a jego nastawienie wewnętrzne i nastrój ulegną znacznej poprawie. Nawet bariera językowa, z którą zmagają się pracownicy, nie jest przeszkodą do rozweselenia czy nawiązania kontaktu z pacjentem. Pamiętać należy, iż w tym zawodzie istotną rolę odgrywa nie tylko zaspokojenie podstawowych potrzeb osoby podopiecznej, takich jak: pielęgnacja, toaleta, czy pożywienie, ale również umilenie, często ostatnich chwil jej życia.
