Osoby podopieczne dotknięte są różnymi schorzeniami, do jednego z nich należy udar. Wymagający specjalnej troski borykają się każdego dnia nie tylko z problemami typu fizycznego, ale także psychicznego. Bezradność wobec chorób prowadzi do bezczynności, następstwem czego mogą być zaburzenia gospodarki organizmu.
Udar wiąże się z szeregiem dolegliwości, niektórymi są drętwienie i niedowład kończyn (najczęściej jednostronny), trudności z mówieniem oraz rozumieniem, zaburzenia widzenia, połykania, ale także bóle głowy. W przypadku wystąpienia jakichkolwiek z przytoczonych objawów, należy niezwłocznie udać się do lekarza. Udar może być wynikiem niedokrwienia lub rzadziej krwotoku do mózgu czy między mózgiem a czaszką.
W chwili przybycia opiekuna/ki na miejsce, rodzina chorego powinna przekazać informacje zawarte w wypisie ze szpitala, włącznie z ujętymi tamże zaleceniami co do wprowadzenia diety, aby nie dopuścić do ponownego urazu. Niezwykle ważne są wykupienie wszystkich leków, ich odpowiednie dozowanie, stała obserwacja pod okiem lekarza oraz zapewnienie odpowiedniego sprzętu rehabilitacyjnego. Dużą wagę należałoby przyłożyć do odseparowania chorego od spraw rodzinnych, a więc zapewnić jemu spokój w czasie rekonwalescencji. Pierwszy miesiąc jest decydujący, gdyż większość chorych w tym czasie umiera z powodu zaniedbania, jak np. niewprowadzenia jak najwcześniejszej rehabilitacji. Równie istotny jest stały kontakt rodziny podopiecznego z opiekunem/ką, ale i opiekuna/ki z bliskimi chorego, by na bieżąco relacjonować jego stan.
Opiekunowie/ki są często w takich momentach jedyną pomocą, która jest w stanie radzić sobie z niepełnosprawnością podopiecznego. Choć rehabilitacja przeprowadzana na miejscu przez zespoły profesjonalistów jest stawiana na pierwszym miejscu, to niezbędne jest codzienne wsparcie opiekuńcze. Nieustanne pobudzanie zarówno mięśni ciała, jak i mózgu w ciągu dnia znacznie zwiększają szansę na powrót do przynajmniej częściowej samodzielności, zmniejszając ryzyko poudarowego inwalidztwa. Priorytetowymi kwestiami są motywowanie pacjenta do każdego rodzaju działań, poprawa jego samopoczucia, wiara w siły do powrotu do zdrowia, a także jego pogodzenie się z długotrwałym leczeniem i cierpliwością w oczekiwaniu na pozytywne efekty rehabilitacji. Opiekun/ka jest zatem odpowiedzialna nie tylko za fizyczny, ale przede wszystkim za duchowy stan pacjenta.
Zapobieganie udarom jest związane z prowadzonym trybem życia oraz dietą. Większym ryzykiem są objęte osoby z nadciśnieniem tętniczym, cierpiące na migotanie przedsionków, cukrzycę, hiperlipidemię, otyłość, nadużywające alkohol i palące papierosy oraz nie zażywające ruchu. Należy więc wyeliminować czynniki ryzyka udaru z życia podopiecznego, tym bardziej, jeśli już do niego doszło. Wskazać w tym miejscu należy na wzajemne informowanie firmy i opiekuna/ki na temat stanu podopiecznego, co ma na celu polepszenie jego zdrowia, a tym samym prawidłowe wykonanie usługi świadczonej dla Klienta oraz zadowolenie ze współpracy zaangażowanych stron.
